CO PRZYNIÓSŁ WIATR ?

 Paluchy odwykły od klawiatury komputera, myśli jak kłębek nici kotłują się w głowie, i trudno mi złapać tą właściwą aby pociągnąć właściwy wątek, muszę wrócić tam gdzie skończyłam ...czyli gdzieś grudzień ....ja w rozsypce  z powodów różnych, tak zwanych ...życiowych.

Styczeń ...magiczny początek roku, choć powitał mnie, nieciekawie, to jednak ma coś takiego w sobie, że chcąc nie chcąc, trzeba pozbierać się do kupy, poszukać punktu zaczepienia, w miarę stabilnego, aby znów mi się chciało ....żyć, niby takie oczywiste, a jednak, ile mnie to kosztowało, choćby zdrowia, ja tylko wiem, długotrwały stres, dał mi się we znaki, zaganiając usilnie do łóżka.

Ale  klecąc dziś tego posta, oczywiste jest to że, dostałam pozytywnych jakże długo oczekiwanych wiatrów, mając jednocześnie nadzieję, że mnie nie opuszczą.

Nie chcę wyjść na taką  wielce tajemniczą nagle osobę, aby zostawiać różne domysły, na temat tego co było przyczyną tego kryzysu, kilka moich blogowych koleżanek wie, służyły mi radami, które miały duży wpływ na to, że poradziłam sobie z tym, DZIEWCZYNY DZIĘKI ZA WSZYSTKO :), a pozostałym, napiszę tylko, że sprawa dotyczyła tego ....jak trudno nieraz być mamą, człowiek myśli że wszystko wie, w tym temacie, a okazuje się że guzik wie, i wtedy trzeba liczyć na doświadczenie życiowe, innych  mam.

Dzień dzisiejszy..... jakiś czas temu wróciłam z moich ukochanych gór, jak zwykle poczuciem żalu, że muszę wracać, ale i z nadzieją w sercu, że  być może już niedługo nadejdzie dzień, gdzie będę mogła  napisać , znalazłam w Pieninach dom ......to nie żart, po trzynastu latach, moje marzenie może się spełnić, ale wpierw, marzenia trzeba przerobić na rzeczywistość, a to nie takie proste.

Już nie raz pisałam że od lat, jeździmy w góry do Hanki, z okien widzimy Dunajec, ba słyszymy bo płynie wprost do tamy na Nidzicy w odległości ok.100 metrów, tam  mogę zawsze poczuć ciszę, bez jazgotów samochodów, czy pociągów co mam na co dzień, Hanusi dom graniczy, z chałupą w góralskim stylu, jednak niezamieszkaną od wielu lat.
Właśnie  gospodyni owej chałupy, zdecydowała się ją sprzedać , niby już od wielu lat  już ją sprzedaje, ale  jakoś bez skutku, ponoć, nie do końca jest zdecydowana  i jak znajdzie się kupiec to ostatecznie, znajdzie powód, aby dom nadal był jej, rozumiem ją bo też bym nie potrafiła sprzedać chyba mojego leciwego domu.

Ale tym razem, co dziwne małżonek i dzieci są zachwycone tym, aby  osiąść docelowo w górach, nawet jak nie ten dom koło Hanki miał być nasz, to  możliwe że będziemy szukać innego, jednocześnie zakładając to że będziemy żyć przez pewien czas między dwoma domami.

Ale zanim zaczniemy cokolwiek dogłębnie planować, trzeba zrobić rozeznanie, choćby w banku, bo niestety jakoś w totka nie wygrałam :)

I tak na marginesie jakby co gdzie szukać domów ...najlepiej bez pośredników ....ktoś wie ?

A tak poza tym co u mnie się dzieje .....w marcu powiększy się nam rodzina ......ha ha ....spokojnie, nie będzie to dziecko, a kto , zobaczycie :)

Poniższe zdjęcia to okolica, gdzie chciałabym  kiedyś, aby  mieć możliwość takich widoków codziennie , a czy los się uśmiechnie i nam pomoże to spełnić ? muszę go zapytać i poczekać co mi odpowie, a jeśli  się zgodzi, będziecie mi towarzyszyć wirtualnie w tym przedsięwzięciu, ja dam radę, nie wiem jak Wy :)

Biłam się z myślami czy pisać o tych planach, ale stwierdziłam że jak odważę się napisać, to nie będą już takie nierealne marzenia, a zaczną się być może urzeczywistniać, choćby tym że zaczynamy o tych planach rozmawiać czy pisać, nawet jak by nic nie wyszło, to spróbujemy, aby kiedyś nie żałować, że zabrakło nam odwagi ...a co :)