BYLE DO WIOSNY :)

Co jakiś czas staram się wpadać na blogowe kąty, tak z sentymentu, gdyż już nie czuję tej presji w mojej głowie aby codziennie coś skrobnąć jak nie u siebie to u innych ślad zostawić, teraz blog jest dla mnie niezobowiązującą  odskocznią, lecz zanim to przerobiłam, bywało już tak że blog zaczął zaprzątać mi coraz to więcej uwagi a co za tym idzie czasu....rzecz niewymierna, gdzie wirtualny świat przesłaniał mi ten realny...zgroza....teraz już mi to nie grozi.

Tak sobie myślę, że czas najwyższy aby to miejsce  traktować trochę jak dziennik, kalendarium wydarzeń różnorakich, aby gdy już pamięć zacznie płatać figle,  to zawsze tutaj coś zapisane do konfrontacji zostanie.

Wczoraj, był dla mnie niełatwy dzień, musieliśmy podjąć decyzję, pozbycia się kilkunastu ptaków, oczywiście oddaliśmy je w dobre ręce, człowiekowi pasjonacie, u którego wiem że będą miały się dobrze, niestety nie da się z miejskiego niewielkiego ogródka wyczarować na dłużą metę wiejskiej zagrody.
Co za tym idzie cała duża woliera, będzie rozebrana w imię dobrych stosunków sąsiedzkich, to był główny powód, aby pomału rezygnować z  trzymania ptaków, choć jeszcze  liczę że w mniejszej wolierze da się utrzymać pozostałe kury, i nie będą już w takim stopniu solą w oku sąsiadom.
Widać nie raz coś trzeba stracić, aby coś zyskać ...w tym przypadku ..spokój ....

Jak  widać żadnych zdjęć nie wstawiłam, wszyscy mają na blogach wiosnę, czy fajne stylizacje mebli , kwiatów czy czego tam się komu podoba, a ja mam znów bajzel, no tak, ledwie za wypożyczalnią zamknęłam drzwi, skarbonka zwana domem ....domagała się  dalszych pilnych remontów, i tak cały pion domu, czyli dwa piętra , jest rozwalony ....w celu zrobienia na nowo kanalizacji, stara przedwojenna wymagała wymiany, zaraz trzeba instalacje inne, na nowo ciągnąć, kucie , kurz , gruz ot moja teraz codzienność....

Z jednej strony powinnam się cieszyć że się robi, i tak jest, ale z drugiej strony mam już dość tych z przerwami dwudziestoletnich remontów, trwających tyle co moje małżeństwo, żałuję że to na nas trafiło, czuję się jak ekipa remontowa niźli, domownik, który powinien w domu wypoczywać, mieć swój azyl, zamiast wakacji, my planujemy to i tamto przy domu, w domu, co roku planuję choćby krotki wyjazd za granicę ....dacie wiarę że noga mi poza polską nie stanęła ? a tu bęc dom domaga się kolejnej daniny ....
Stojąc u progu spełnienia marzenia o kupnie domu w górach, coraz bardziej zaczynam mieć wątpliwości czy aby na pewno tego chcę ? znów zakasać rękawy i tyrać tak samo tylko w innym miejscu ?
Jako że i tak w obecnym czasie w góry się nie wybieram szukać czegokolwiek, stan zdrowia babci nam nie pozwala, mam czas na dalsze przemyślenia, a są one takie że czym dłużej myślę to mam ochotę pieprznąć tym wszystkim i  wyjechać na jakieś wyspy szczęśliwe ....oczywiście żartuję ....a może nie :))

A zapomniałabym napisać co słychać u suni ....no pannica rośnie, jest już z nami miesiąc, dogadujemy się świetnie, ząbki ostre jak igły obgryzają wszystko co napotkają, jednocześnie zmuszając mnie do podzielnej uwagi.

Dla wszystkich zaglądających tu, życzę pogody ducha, i cóż byle do wiosny ......do następnego, mam nadzieję że nie macie mi co niektórzy za złe, że nie piszę u Was, wiecie że zaglądam i czytam i to się liczy :))