środa, 27 listopada 2013

RADOŚCI ....SMUTKI.....ŻYCIE OT CO ....

 Toć już tydzień zleciał mojej absencji blogowej, wiecie co dobrze czasem zrobić sobie takie pauzy, nie tylko od internetu, ale od wielu rzeczy .....choćby po to aby na pewne sprawy spojrzeć z dystansu, a  przypadku bloga, nie zacząć wyskakiwać  z przysłowiowej lodówki, bo szybko można się przejeść :)
Pasuje zdać krótką relację gdzie byłam co robiłam jak mnie tu nie było .....za kciuki dziękuję ....zaliczyłam co miałam zaliczyć ....czekam na stosowny certyfikat ....dalej po pachy dosłownie jeśli chodzi o podwórko tkwię w remontach ....polecam to wszystkim, po tym bardziej się ceni spokój domowego ogniska.

No wreszcie  doczekałam się wyczekiwanego spotkania z Beatką , blogową i już nie tylko bratnią duszą, te kilkadziesiąt rozmów telefonicznych zanim uściskałyśmy się na powitanie, dało mi pewność że nie będzie to kurtuazyjna wizyta grzecznościowa lecz pierwsza z wielu gdzie na sawannie blogowej spotkały się dwie lwice (o tak ) które się ze sobą nie mogą nagadać, tak po prostu, bez żółci, jadu, podtekstów, za to z radością, uśmiechem, zrozumieniem, wszystko to takie oczywiste a jednak rzadko spotykane, nieprawdaż ????

Zostałam obdarowana  pięknym etui na mój telefon w szlachetnej czerwieni (zdjęcia tego koloru nie oddają),  a co najważniejsze z moim firmowym logo ...którego Beatka wraz ze swoją córką jest AUTORKĄ, miałam trzy prototypy loga  do wyboru, ale te mi przypadło do serducha, nawet pojęcia nie macie jakie to jest trudna aplikacja do zrobienia, zwłaszcza że to jest skóra  a nie materiał .....Beatko jeszcze raz dziękuję, w dodatku szyje się również torba z takim logo.....będzie szał :)

Musicie mi uwierzyć że jak poczujecie że macie z kimś na blogu  fajny kontakt, że nadajecie na tych samych falach, nie marnujcie czasu, szukajcie kontaktu chociaż telefonicznego, bo warto  naprawdę.






 Wczoraj ....odszedł gdzieś hen za tęczowy most od nas JULEK ....a wraz z nim chęć dalszego posiadania ptaków, od niego wszystko się zaczęło, choć został po nim mały syn czy córka jeszcze nie wiadomo, to i tak nie jest to Julek.

Nie będę pisać o nim infantylnie bo dorosła ze mnie baba, lecz boli  choćby bezradność że jak przyjdzie choroba to dla takich ptaków niewiele można zrobić, gdyż nawet weterynarz nie ma odpowiedniej wiedzy, co mu dolega ? czym leczyć ? pozostają telefony do innych właścicieli takich ptaków jak widać na wiele się nie zdają.....
Ale dzięki blogowi mam trochę Julkowego ducha tutaj spisanego, zdjęcia zostały i jego odgłosy godowe gdzieś w pamięci mojej są zapisane.
Dziękuję wszystkim co do mnie zaglądali, zaglądają  zwłaszcza Beatce z bloga Smak Życia, że pamiętała o mnie :) oczywiści o losowaniu pamiętam lecz na razie nie mam dojścia do pracowni a cóż dopiero aby tam wróżkę przemycić i filmik nakręcić...trochę cierpliwości ...może w niedzielę się już da :)

środa, 20 listopada 2013

MÓJ OGRÓD ......NAWIEDZIŁO TO....



 Z rana zdarzają się cudowne przymrozki, cieszą najbardziej  osoby mobilne zwłaszcza jak szyby trzeba skrobać, ech jaka frajda, powoli unosi się gdzieś tam zapach pierniczków domowych, wszystko zmierza do powitania zimy, jeszcze bale Andrzejkowe przed nami ...ech...

A co tam będę zazdrościć zobaczcie jakie u mnie bale, imprezy wykopkowe trwają od początku tygodnia, jakie wspaniałe widoki mam z okna, a dziś aż zapiałam z zachwytu, bo w nocy cudownie popadał deszczyk, pomagając tworzyć cudowną błotną konsystencje, zwłaszcza jak ludziska udomowione(domownicy ) i inne  nachodzące  AKURAT TERAZ  wypożyczalnię, wszystko mi wnoszą do domu, a w sieni pięknie i ślamazarnie kładzie się glazura, więc tworzy dodatkowy tor przeszkód dla wszystkich, jeszcze trochę to będziemy konkurować z zającami, kic, kic ...

Dodatkowo aby nie osłabł mój stan stresowy co i tak już sięgnął zenitu, nasz fachman, postanowił dziś poszukać BOMBY, kiedyś o tym pisałam stali czytelnicy pamiętają,  Lidka z pewnością :) .....no chyba że skleroza ...dopadła, więc  otóż człowiek ze zdjęcia ma takie hobby i lubi za pomocą takiej dziabki co tita , piszczy, i coś tam gra, szukać metalowych przedmiotów, więc dziś szukał u nas.

Na bombie ....stoi szklarnia z elementami metalowymi  więc piszczy tam strasznie, ale pod moją jabłonką o dziwo też melodyjka się odezwała, wiec małżonek połknął bakcyla, i dawaj dali się do kopania, asystowałam tylko do pewnego czasu.....potem się po angielsku ulotniłam i czekałam ...., czekałam , aż małżonek przyniósł w kieszeni , dumny jak paw, SKARB.....tą mikro monetę z 1940 roku,niemiecką ....tylko tyle, ale już mu się spodobało mieć takie hobby, akurat się zgodzę, prędzej na zawał zejdę .....ale zgody nie dam na piśmie :)


Kochani,moi drodzy znajomi i nie znajomi, proszę o trzymanie za mnie jutro kciuków, ważny dla mnie to dzień, znów stali czytelnicy wiedzą o co chodzi, a jak nie to poczekajcie do następnego wpisu, a ja póki co wracam do rzeczywistości .....będę się po trzech dniach bez wody, kanalizacji, cieszyć się tym że znów wróciłam do cywilizacji, choć i bez tego  można nauczyć się żyć,  teraz  za to bardziej to doceniam co to znaczy  mieć wodę w kranie, i bez problemu się jej pozbyć, nie latając z wiadrami.






 JAKI MAM PIĘKNY OGRÓD ...PODWÓRKO.....STRACH PATRZEĆ...









 Tu jeszcze byłam ....ciałem


 Moneta przed umyciem w oleju, po umyciu zapomniałam zrobić zdjęcie ...


poniedziałek, 18 listopada 2013

ABY SIĘ NIE ZGUBIĆ .....


BOMBKI- MEDALIONY -wyrób własny










Dobrze zrobić sobie nie raz pauzę, choćby od bloga , bo inne sprawy na przykład życiowe biegną czy w moim przypadku pędzą na całego.
No więc taki mini skrót, jestem , żyję, tworzę, sprzątam na okrągło koparkę mam na podwórku i cały ogród zryty więc wszystko cudownie się wnosi do domu, zwłaszcza zasobów błota u mnie dostatek, siedzę z przerwami w moim KURNIKU szykuję się do kursu instruktorskiego .....na czwartek, pamiętam o dachówkach, serwetkach ale chyba w niedzielę zrobię losowanie, muszę to wszystko przygotować, a czasowo kiepsko stoję :)

No i sedno posta .....wracając do pauzy, trochę tak popatrzałam z boku na mój blog, inne blogi, na początek , kończę z pisaniem codziennym, gdyż raz.... czas to pochłania, dwa  postaram się serwować posty bardziej wykwintne, takie aby każdy znalazł coś dla siebie, nie będzie już codziennego fast fooda, nie jestem podróżnikiem aby coś ciekawego działo się non stop w moim życiu, a pisać dla pisania byle codzienne .....to sami sobie odpowiedzcie co miałam na myśli .....
Nie będę też skakała z tematu na temat, warto nieraz pochylić się nad jakim dłużej, i tak myślę że dziś będzie taki wpis, a raczej temat .....

Kiedy jest ten moment że kobieta chce zmiany, nieraz drobnej a nieraz całego swojego życia, nieraz potrzebny jest impuls aby decyzję podjąć, bywa że latami czekamy na coś, nawet na to aby dzieci dorosły i wtedy można pomyśleć o sobie.
Ci którzy już długo do mnie zaglądają, pamiętają pomysł z Kurną Chatą, nawet wtedy wydawało mi się to niemożliwe a dziś jest najlepszy to dowód że warto zawalczyć o coś czego pragniemy, bo jeśli nie teraz to kiedy ?
Sama jestem z tego pokolenia że z racji bycia kobietą, już w przydziale było mi stać przy garach, być patronką ogniska domowego,  kiedyś tym byłam zachwycona, lecz z roku mój zachwyt malał i topniał jak śnieg....a z czasem doszła złość na siebie, na tradycję....
Teraz wybieram z tej tradycji to co najbardziej mi odpowiada, co sama chcę przekazać dzieciom a to co mnie uwiera, czego nie akceptuję, wyrzucam.
Czy się jest w związku czy nie, nie można zapominać o sobie, bo jeśli się zatracimy w tym codziennym życiu to może zapomnimy o tym aby siebie kiedyś odnaleźć, czy jeszcze gorzej będzie dla nas za późno.
Ten wpis skierowany jest do Tych osób które nie wierzą we własne możliwości, nawet kto pomyśli że mnie przyszło to łatwo odsyłam do mojego archiwum i postów w pogoni za marzeniami, potraktujcie to jako początek postów motywacyjnych, być może już coś się zmienia co u niektórych ....na lepsze ... może macie swoją historię ?

Ps. przepraszam Was że nie komentuję u Was, lecz brak czasu mi nie pozwala....liczę na wyrozumiałość








czwartek, 14 listopada 2013

WSPOMNIENIOWO :)



Będąc dziś po latach w mojej starej szkole, lecz u Kingi na wywiadówce, gdyż jej szkoła była kiedyś moją, miałam półtorej godziny na wspomnienia .....o 15 był kiermasz prac uczniowskich, a później wywiadówka, chodziłam po korytarzu oglądałam zdjęcia absolwentów, dziewczyn które znałam, nauczycieli którzy mnie uczyli.
Wiele po ponad dwudziestu latach się tam zmieniło, inny wystrój, nie ma już pana Żurka, woźnego który miał swoją dyżurkę i pilnował aby chłopcy się do szkoły nie skradali, kiedyś za moich czasów był jeden tylko chłopak który był uczniem tej szkoły, a tak same dziewczyny , jak zakon prawie :)

W domu wyszukałam stare szkolne zdjęcia  refleksyjnie myśląc co porabiają moje szkolne koleżanki, w jakie zakątki świata je życie zaprowadziło, czym się zajmują....nawet wspomnienia zakrył kurz czasu ....



 Prace na kiermaszu ....ceny były przystępne ...





 Kinga i mój park za szkołą , pamiętam lekcje w-f ...ja się biegało ..







Powyższe obrazy uczniów zdobią korytarze .....piękne prace czyż nie ?