ZA WZKAZÓWKAMI

Nawet w domu  poprzestawianie mebli, małych detali daje mi niewielkie poczucie jakiejkolwiek zmiany, choćby wizualnej, ale były też i takie gdzie po przestawieniu ścian dały początek porządnym rewolucją, a nawet przewrotom niekoniecznie majowym, więc i zmiana szaty bloga ze skomplikowanej na  zwyczajną  była mi potrzebna.

Dojrzałam do tego  aby zacząć  podążać spokojniej  przez życie , bez zbędnego szarpania się i mocowania z nim, gdzie bicie piany wnosiło tylko więcej zamętu i chaosu, to nie jest proces dzisiejszego dnia, kilka tygodni  pomału  przyswajam, wdrażam w moje życie to co daje mi spokój i ukojenie,jednocześnie pozbywając się z mojego życia  wiele elementów, które zaprzątały a  nawet zaśmiecały  mi głowę, zbytecznymi sprawami, każdy ma własne filozofie i przemyślenia,  ja smakuję życie, jakie to proste a zarazem skomplikowane.

Jak pamiętam  zawsze niepotrzebnie komplikowałam proste sprawy, choćby tym doszukując się niczym detektyw drugiego dna, choć nie bez znaczenia miało na to z pewnością wiele czynników na które natykałam się w swoim życiu, już nie owijając w bawełnę, na blogu  będzie panować dobra i co najważniejsze pozytywna atmosfera, takie mam założenie, wokół nas i tak wiele bywa negatywnych rzeczy, że  na moim blogu nie chcę robić dla nich miejsca i  jeszcze  częstować nimi duszyczki które do mnie zaglądają.

Wracając jeszcze do komplikacji  zanim dziś napisałam posta, rozważałam  przez chwilę, zrobić zamkniętego bloga, ale jak widać były to tylko rozważania, a  po prawdzie  myślę, że byłoby to nie w porządku, zwłaszcza dla  cichych podczytywaczy, lecz była ta myśl podyktowana tym, aby ba blogu była bardziej kameralna atmosfera, jednak czuję gdzieś w sercu, że  będzie  teraz  naprawdę ciepłe miejsce, do którego chce się zaglądać.

Dziwne dosięga mnie uczucie, jakbym dopiero co zaczęła pisać pierwszego posta, zwłaszcza jak archiwum jest  w miarę bogate od przeróżnych postów niekoniecznie fajnych , ale  wiele razy oddzielałam  różne etapy życia grubą kreską, aby pisać następny rozdział życia od nowa, czy chociaż z innej perspektywy, zresztą  z każdym następnym minionym rokiem, perspektywa się zmienia  i dostrzega się to czego ileś miesięcy temu było dla nas niewidoczne, taki widać urok życia.

Pamiętam jak w dzieciństwie bawiłam się w podchody, gdzie to strzałki ułożone z patyków miały zaprowadzić nas do celu, nieraz były lepiej widoczne, czasami ukryte tak, że ich się nie dostrzegło i człowiek pobłądził, czyż nie tak nieraz w życiu bywa? można powiedzieć od dziecka jesteśmy ukierunkowani na dostrzeganie bodźców które dostarcza nam życie, może to być muzyka która sprawi że zwiążemy z nią swoje życie, zapachy z  kuchni naszego dzieciństwa które  będziemy poszukiwać przez całe życie, a i tak nie będzie dane nam ich poczuć....

I ja cały czas poszukuję, lecz dopiero nie tak dawno temu, uświadomiłam sobie, że  choć nie zawsze szłam po właściwych śladach, nie raz pobłądziłam, to parę tych strzałek dostrzegłam w porę, zwłaszcza  przez ostatnie lata, i to one  zaprowadziły mnie  do tego miejsca, skąd   zaczynam  wodować swoją łódź, aby  pomogła  mi dopłynąć, do celu  który  od bardzo dawna sobie wymarzyłam, a musiałam czekać  prawie czternaście lat, aby zacząć głośno o nim mówić.

Na to gdzie się rodzimy wpływu nie mamy, na wiele rzeczy  również  nie mamy długo długo  wpływu, choćby dzieciństwo, inni decydują za nas jaka szkoła, gdzie mieszkamy, bywa jak w moim przypadku, gdzie marzenia o zawodzie też nie idą w parze, z tym co dorośli  chcą, choćby małżeństwo nie raz nie jest naszym nieraz wyborem, lecz koniecznością z różnych powodów....

Ale  w moim przypadku, choć na wiele spraw nie dane było mi mieć wpływ, to małżeństwo  było jak najbardziej moim wyborem, i  dobrym bo 22 lata to już coś, jednak  co  najbardziej  chcę, aby było w najbliższym czasie, moim  świadomym wyborem to  jest  miejsce w którym, chcę  mieszkać, żyć, tworzyć, nie z przydziału losowego, lecz  z MOJEGO WYBORU , dojrzałego , świadomego , nie wiem jeszcze czy to będą Pieniny , może Beskidy , ale koniecznie będą to góry, tak sobie to wymarzyłam.

Każde marzenie aby się ziściło, potrzebuje, pierwiastka szczęścia, szczyptę dobrej energii, i jeszcze opieki dobrych duszków , aby  nawet niewidoczne lecz  w pozytywnych myślach je wspierały, i mam nadzieję że tymi dobrymi duszkami zostaniecie Wy moi drodzy.