ZAMYKAJĄC .....PEWIEN ETAP ....

Korzystając  z rzadkich chwil wolnego czasu, tudzież zwanego świętym spokojem, który zapewniło mi przeziębienie, jak i resztki rwy kulszowej ciągnącej się za mną od ubiegłych świąt, mam sposobność pobyć sam na sam ze swoimi myślami, a co niektóre utrwalić na blogu,zwłaszcza te pozytywne, aby jeszcze bardziej się utrwaliły a nie rozmyły się gdzieś po drodze w kałuży codziennych spraw.

Na dzień dzisiejszy wiem  mniej więcej w jakiem kierunku pójdzie mój blog, z pewnością nie będę szła w kierunku wywoływania dyskusji na  różne tematy, już mi się to odbiło czkawką, nie muszę się mądrzyć na każdy temat, ani robić za znawcę w każdej dziedzinie życia, dodatkowo poświęcając czas na  podtrzymywanie  swojego  zdania.....

Skłaniam się w kierunku, dziennika takich swoich  zapisków, co zrobiłam , zrobię na ten czas, bądź ciut dalszy, przemyśleń, tak naprawdę to ta absencja blogowa, była mi potrzebna, by i na bloga spojrzeć inaczej, z innej perspektywy nie jak jakiegoś  tworu, gdzie w oszalałym tempie, muszę tworzyć wpisy, najlepiej kontrowersyjne i czekać aż publika wyrazi swoje zdanie, chroniąc jednocześnie swój kark, aby nie rzuciła mi się do gardła, a jeśli już dorwie mi się do karku, to  pójść do lasu lizać swoje rany.....już to przerobiłam i wiem że najlepszą naukę wynosi się na swoich błędach, więc tego błędu będę się wystrzegała.

Takie  czasy, że najlepiej mieć twardą skórę, jeszcze twardszy tyłek, aby jak nam życie dowali mniej bolało, i ja też od tego wolna nie byłam, wyhodowałam sobie twardą skorupę, nawet samej przed sobą trudno było mi się przyznać do słabości, jakiejkolwiek, lecz ostatnimi czasy nie wiem czy to sprawa hormonów, lat, dojrzałości, pozwalam sobie  na babskie  łzy z bezsilności, na uwolnienie emocji, które niczym gula w gardle stoją, słabość to nie grzech .....lecz znak że jesteśmy tylko ludźmi , nie robotami.

Chciałam tym postem  zamknąć pewien etap ....bloga, mam nadzieję, że moi dotychczasowi towarzysze blogowi, być może z różnych stron świata,będą ze mną nadal, tutaj  i mnie nie opuszczą ,  więc zapraszam wszystkich znajomych jak i nieznajomych, a zwłaszcza tych co wierzą w potęgę marzeń, miłości, tego że jeśli naprawdę czegoś pragniemy, możemy to osiągnąć, aby stawili się tu dziś wieczorem  i wyruszyli wraz ze mną , w nową podróż , być może przygodę  która może i do waszego życia coś nowego wniesie, choćby inspirację, bo jeśli nie teraz to kiedy ?