BANAŁY...PRAWDZIWE

 Witam świątecznie, i z tego miejsca pragnę podziękować kochanym dziewczynom za świąteczne życzenia, te na blogu, poczcie, czy telefoniczne, z całego serca WAM DZIĘKUJĘ ZA PAMIĘĆ.

 Pod poprzednim postem trochę się rozpisałam, być może nie do końca optymistycznie, ale każdy ma chyba taki etap w życiu ....że nie chce tkwić w miejscu, ma potrzebę rozwijania, ale jednocześnie ogląda się człowiek w przeszłość, bojąc się zaryzykować.
Wielu pamięta, że chwilę temu byłam gotowa, rzucić te moje tu i teraz i wynieść się w góry, jednak jak napisała mi moja droga Gabrysia  list, zaczęłam patrzeć na ten pomysł już bardziej racjonalnie, i choć nawet małżonek był za ....ja na ten czas jeszcze nie jestem gotowa na taką rewolucję, choć zdawałoby się że całe życie gdzieś pędzę, walczę z przeciwnościami losu, teraz powiedziałam pas....choć być może kiedyś to się zmieni.

Wiecie z drugiej strony że, życie uczy aby nic nie planować zwłaszcza na dłuższą metę, bo może nic z tych planów nie wyjść, i na swoim przykładzie tego doświadczyłam, padł mi kręgosłup, na szczęście nie moralny ....za chwilę czeka mnie trochę rehabilitacji, ale pomału idzie ku lepszemu.

Jednak wracając do poprzedniego wpisu, dzięki tym bezsennym nocą, pobyciu sam na sam ze swoimi myślami, dojściu nawet do tego że jestem okropną zołzą, skupiającą swoją energię, myśli nie na tym co trzeba, doszłam do tego, że przez całe życie (no prawie poza wyjątkami ) zawsze chciałam być jak  większość, taki bezpieczny szablonik, ale prawda jest taka, że to już mnie uwiera, od dawna, co wnikliwe osoby mogły to już dawno zauważyć, czytając jesienne posty ...takie jak teściową nie będę, ta chwila ten dzień, czy parę innych....

Bolałam nad tym  blogowym życiem nawet, że i tu musi być wszystko takie cacy, fajne, że nie ma tu miejsca na taką  totalną otwartość co jest też zrozumiałe z wiadomych powodów, więc i tu też staram się być jak większość, po co się wychylać .....niepotrzebnie ....choć jednak mam pokusę aby napisać coś  innego....

Wracając do realnego życia, po tylu latach, odnalazłam spokój w sercu, takie to banalne, chciałoby się rzec, nie rzuciłam garami, mąż ten sam, na nic się nie zapisałam .....na blogu na dzień dzisiejszy  napiszę tylko,prawda wyzwoli, mnie wyzwoliła, każdy jednak musi znaleźć swoją, prawdę, drogę, drogowskaz ...cokolwiek .....myślę że co wnikliwsze osoby, dostrzegą to na blogu w następnych wpisach.


Dla wszystkich którzy w ubiegłym roku śledzili, na blogu powstawanie mojej pracowni, moje początki z dekupagem, jak macie ochotę to zapraszam do mojego Kurnika Sztuki, poniżej link, od dwóch dni zaczynam wstawiać swoje prace, za chwilę będzie tam ich jeszcze więcej ....

 

 Bażant diamentowy ...w trakcie tańca godowego :)

 Powyżej ta brązowa silka powita jutro według planu swoje potomstwo, akurat ostatni czas spokojnego wysiadywania .....i oddechu, a jutro mam nadzieję 12 piskląt ....ujrzeć :)

 A ta kurka bez ogona to araukanka specjalistka od zielonych jajek zwanych wielkanocnymi, jest z nami prawie dwa lata, początkowo wołałam na nią Chilijka bo z takiego kraju wzięła się ta rasa, ale teraz wołam na niż Cila takie zdrobnienie...reaguje na imię ...więc jest ok:)

 Oczko wodne jeszcze na półmetku zarośnięcia ....bo trawy nie urosły, irysy wodne, lilie wschodzą ...

 No i mandarynki .....samiec no cóż za chwilę będzie miał umaszczenie jak samica ....aż do jesieni ....

KURNIK SZTUKI-KLIK