Bogumił vel Boguś vel Bogusław jak widać całkiem się zadomowił, co więcej , jak widać z Sanszi nic sobie nie robi, zero obaw, za to psina nie za bardzo może się pogodzić z obecnością kota, i jeśli znikniemy z pola widzenia , zaraz pokazuje Bogumiłowi kto tu rządzi....
W moim ogrodzie gniazda lęgowe uwiły sobie, szpaki, kosy i gołębie dzikie, w budce lęgowej, mieszczącej się na wiśni właśnie szpaki się zadomowiły, przez ostatnie dni mogłam podziwiać uwijających się z pokarmem rodziców, latających tam i z powrotem bo maluchy wciąż domagały się jedzenia, a wczoraj cwane sójki wywęszyły łatwą zdobycz i porwały z budki pisklę....
No cóż, pomyślałam trudno, i samozwańczo postanowiłam bronić gniazda, długo nie czekałam znów się cholery pojawiły po następne, narobiłam rabanu , plus wymachiwanie długim kijem dało rezultat, krążyły jeszcze jakiś czas i poleciały miałam nadzieję w siną dal, lecz rankiem, dokończyły to co zaczęły, leżące resztki , piórek, siana, wywleczonych z gniazda,i latające bezradnie szpaki plus złowieszcza cisza w budce lęgowej, pokazały że sójki wygrały, szkoda , sprytniejsze zaś kosy , uwiły sobie gniazdo w potężnym świerku, choć obok też na świerkowym drzewie zawiesiłam budkę lęgową , nie skorzystały, tak myślę że taka budka zawsze jest widoczna, wręcz zaprasza intruzów do środka, a niepozorne gniazdo trudno wypatrzyć , w ubiegłym roku sroki napadły na budkę umieszczoną na wiśniowym drzewie , w tym sójki, te budki to może taka niedźwiedzia przysługa ....jestem wściekała, wiem że takie prawo natury...ptaki szybciej się pozbierały bo już w południe zaczęły odbudowywać gniazdo ...a pan szpak już wyśpiewuje miłosną serenadę ...
Wczoraj zakończyliśmy rozbieranie dużej woliery, no cóż pawi już nie ma, i nie będzie , dzięki temu że prowadzę bloga, mogę popatrzeć i poczytać , o Julku, Mai , ich dzieciach ...gdyby nie blog nie robiłabym aż tylu zdjęć, nie opisywałabym tylu rzeczy, gdyż nie miałabym takiej potrzeby.
Trzeba coś zakończyć, by mogło powstać nowe, i tak wczoraj pożegnały się z miejscem w ogrodzie, dorodna tuja, świerk na którym to siadały ptaki w wolierze, kilka mniejszych krzewów , które rozrosły tak że nie sposób było przejść, mam ochotę zmienić coś nieco w ogrodzie, zamiast wyjazdu na majówkę, zakupiłam sobie kamienia ....piaskowca ,aby zrobić sobie ścieżki w ogrodzie , o modnej kostce słyszeć nie chciałam, pocieszam się tylko, że w ten majówkowy długi weekend ma padać i to mi zrekompensuje siedzenie w domu i oddając się robocie remontowej, której końca nie widać.
Blog wiadomo, jest pewną formą rozrywki, jest też użytecznym medium, pozwalające nagłośnić, czy zwrócić uwagę na inne rzeczy , i chciałabym Was poprosić o zajrzenie do Justyny, mamy Gabrysia która prowadzi blog Bianiszkowy świat, zwłaszcza osoby, które nie zdecydowały na co przeznaczyć 1% podatku , przy okazji możecie poznać, bliżej tą wspaniałą rodzinę, poniżej jest widoczny link.
Wiadomo reklama dźwignią handlu,
Żelazko obejrzałam, piękne jest :) A Bogusia mogę oglądac i oglądać - nic na to nie poradzę, że kociara jestem ;) Może dogadają się z Sanszi. Była sama, hołubiona, jedyna, a tu pojawił się konkurent do głaskających rąk, michy, najlepszych miejscówek i co nie tylko ;)
OdpowiedzUsuńŚwiat zwierząt rządzi się swoimi prawami, których czasem nie rozumiemy.
Powodzenia w kolejnych pracach remontowo - budowlanych, Ilonuś.
A co sie stalo z tym malenkim Vigo? Jakos mi umknelo.
OdpowiedzUsuńPies z kotem dobraly sie kolorystycznie ;)
Ano Vigo co już chyba w lutym pisałam w czasie karnawałowym gdzie się ludziska kręciły do wypożyczalni został porwany praktycznie z domu, bo na dwór nie wychodził, komuś widać kotek się spodobał.
UsuńKolorystycznie jak najbardziej się dobrały:)
Co za narod! Jakby malo bylo bezdomnych kotkow do wziecia.
UsuńMam tylko nadzieję że Vigo ma się dobrze, że nikt go nie wziął na sponiewieranie...takie ludziska ...
UsuńDwa rudzielce w jednym domu - to dopiero wesoło :)
OdpowiedzUsuńPozdrawiam.
Zobaczymy jak dalej się ten duet rozwinie :)
UsuńWystarczył tydzień i Bogumił wtopił się w nasze życie rodzinne, jakby był z nami lata, już wszystko ma w domu obcykane, wie kiedy trzeba udać się na nocny spoczynek, wtedy już idzie na drugie piętro do pokoju syna, pory posiłków też już zna, i krąży między miską a szafką gdzie kocie specjały czekają.
OdpowiedzUsuńRemonty to jeszcze na wnuki przejdą :)
OdpowiedzUsuńOne do siebie pasują, nawet kolorystycznie. I dogadają się z czasem. Zobaczysz. Fajne żelazko, stare???
Swój procent już oddałam........
Żelazko stare i i zrobione tak aby ze starym się skojarzyło, ciężkie jak .....dobrze że nie trzeba takim prasować ...
UsuńZwierzaki cudnie wyglądają. Żelazko wyszło pięknie , KURNIK SZTUKI znajdzie się u mnie na pewno w zakładce . Zmiany w ogrodzie pójdą na dobre Ilonko, czasami zmiany są bardzo wskazane . Pozdrawiam serdecznie.
OdpowiedzUsuńMarysiu dzięki za kurnik :) zmiany to mam wszędzie i ogród, dom, jeszcze w garach rewolucję zrobię, idę na całość :)
UsuńW Twoim Kurniku jest cudownie. Pewnie nie wylazłabym z niego!!!!
OdpowiedzUsuńWszystko tam piękne.
Rude jest śliczne, mówię tu i o dużym i małym. Wyglądają uroczo:)))
1 procent już oddałam, gdyby wcześniej...
Ilonko , nie wiem czy na mój robótkowy blog zaglądasz - mija mój roczek blogowania i robię skromny poczęstunek- candy. Wiele Ci zawdzięczam i z przyjemnością zapraszam
Izo to już rok...ale zleciało no nie, ale co tam nam kobitą metryka w miejscu stoi, zaglądam teraz na Twoje dwa blogi, co prawda co poniedziałek jestem na diecie, ale dziś niedziela ...a candy to cukierasy...ale co tam :)
UsuńRude koty są najpiękniejsze. O piesiu nawet nie wspomnę, taki uroczy. Do zimy tak urośnie, że będzie mógł ciągnąć sanie:-)).
OdpowiedzUsuńMilo Cie znowu czytac...a Twoje zycie widac ciagle sie wokol dobrych spraw kreci...pozdrawiam
OdpowiedzUsuńTrafiłam do Ciebie od Róży. Ciepło, miło i przyjemnie na Twoim blogu. Jak to żelazko z duszą.
OdpowiedzUsuńPozdrawiam serdecznie :)
Zwierzęta uwielbiam, a żelazko przepiękne. Dobry pomysł z candy:-)
OdpowiedzUsuńpozdrowienia wiosenne ślę!