CZŁOWIECZEŃSTWO

Każdy z nas ma różne odcienie wrażliwości  i  miłości  wszystko to co nas porusza zależy od nas samych .

Moja  miłość ( nie wstydzę się tego tak nazwać) do zwierząt  nie narodziła się z moim blogiem pod tzw. publikę ona jest we mnie odkąd pamiętam  tylko teraz jest odpowiedzialna , dojrzała , nie dziecięca , beztroska , naiwna .

Wczoraj jak pisałam o Muszce  to odżyły moje wspomnienia z dzieciństwa  jeśli chcecie to  poczytajcie o   kawałku mojej historii  jako jedynaczka  nie raz za towarzystwo  miałam  zwierzęta  zwykle kury i króliki  , pamiętam jak złamałam rękę mając 10 lat i  zamiast iść prosto do domu to poszłam do chlewika aby się u królików wypłakać i szukać pocieszenia .

Kury były towarzyszkami moich zabaw jak i  świadkami żali na cały niezrozumiały dla dziecka   świat  , pamiętam jak mając może 12 lat pojechałam sama do cioci na wieś , byłam wtedy w raju  :) wiadomo gospodarstwo z tyloma różnymi zwierzętami jak kury , kaczki , króliki, krówki, konie z źrebakami , indyki i gęsi przed którymi uciekałam gdyż miały mnie ochotę uszczypnąć  , pasieki  z pszczołami  do których ciocia zakazała się zbliżać ale na ciekawość dziecięca  takie zakazy mają odwrotny skutek , zakończony paroma bąblami  a do tego był  duży sad .

Z tych pamiętnych wakacji  przyjechała ze mną kura paro tygodniowa tyle że była niewidoma i inne kury jej dokuczały  , po jakim czasie jak się zaaklimatyzowała u nas i nauczyła się omijać przeszkody i jeść w jednym miejscu   to niestety odeszła , ale zawsze pozostanie w moich wspomnieniach .

Bardzo chciałam być weterynarzem do momentu jak doszło to do mnie że nieraz trzeba  zwierze uśmiercić i wtedy  na marzeniu się skończyło .

Przez całe moje życie w mniejszym lub większym stopniu zwierzęta były  i są dla mnie bardzo ważne  nawet idąc drogą staram się zbierać ślimaki i  dać je  w bezpieczniejsze miejsce aby uchronić je przed rozdeptaniem to samo z  dżdżownicami  uważam że wszystko ma prawo do życia nawet mały robaczek  , dwa lata temu przez ponad miesiąc  w okresie  Bożego Narodzenia między komodą a szafą zrobił sobie pajęczynę ogromny krzyżak  ,myślałam że doczeka wiosny ale pewnego dnia pajęczyna była pusta ; tajemnica wyjaśniła się wiosną przy okazji remontu  pająk wszedł za szafę i tam zakończył żywot .

A teraz jestem szczęśliwa że jako dorosły i świadomy człowiek mogę stworzyć swój własny raj ze zwierzętami  cieszę się że Ci co czytają mojego bloga  mogą mi w tym tworzeniu  towarzyszyć i również są wrażliwi na punkcie wszelakich zwierząt .

Zaczyna być to tradycją że jak wchodzę do woliery to coraz większa jest liczba kurek i kogutków chętnych do wskoczenia na kolano i do przytulenia  tak takie kurki kilku tygodniowe bardzo lubią jak je trzyma się na ręce  , kaczki mandarynki jeszcze podchodzą z dystansem  i bażanty również  choć samice bażanta bardziej są skore do bliższego kontaktu z moją ręką  a jeszcze jak dostrzegą  świeżą kukurydzę lub płatki owsiane to lody są  przełamane.

Nasze człowieczeństwo odbija się nieraz w oczach i zachowaniu  naszych zwierząt .

W GRUPIE RAŹNIEJ ;)

 NA PLOTECZKACH:

MASZ COŚ DO MNIE?

Zapraszam na mojego drugiego bloga: Przewodnik po agroturystyce

 Na koniec garść linków, z których warto skorzystać, a nawet puścić dalej w obieg.
http://www.facebook.com/RatujmyKonieZMorskiegoOka?ref=ts 
http://www.gazetakrakowska.pl/artykul/650551,turysci-nie-chca-by-konie-sie-pocily-interwencja,id,t.html
http://www.dziennikpolski24.pl/pl/region/miasto-krakow/1230106-przerwijmy-meczarnie-dorozkarskich-koni.html,,0:pag:2#nav0