OTCHŁAŃ

Nie planowałam rozwijać tematu który poruszyłam wczoraj , ale Olga  tak mnie jakoś natchnęła że wyciągam swoje demony do końca , kuję żelazo póki gorące  czyli taka publiczna spowiedź .

Od razu piszę że to nie była żadna depresja .

Aby wszystko miało ręce i nogi powinnam zacząć od początku , czyli od  narodzin mojego synka dziś już 12 latka , to że urodził się z wadą serca już pisałam kiedyś , ale to stało się dla mnie początkiem odosobnienia , gdyż syn non stop łapał infekcje a to już wykluczało tak zwane bywanie .
Pomimo wszystko uważam że potrafiłam dać sobie ze wszystkim radę , organizowałam sobie życie domowe , jeśli wiedziałam że mnie nosi , to wtedy Paweł był z dziećmi a ja zaszywałam się na parę godzin z książką , najlepiej o silnych kobietach , które gdzieś w dalekim kraju układały swoje życie , starałam się choć w marzeniach z nimi identyfikować , oczywiście gdy książka została przeczytana , ja odnajdywałam   znów przyjemność domowego kieratu .
Mijały lata  życie  leciało już utartymi ścieżkami , były noworoczne postanowienia , z których nic nie wychodziło , poza tym że minął kolejny rok , pierwszy dzwonek że coś jest nie tak było jak Kinga szła do pierwszej klasy , oczywiście było pasowanie na pierwszaka , a mamy miały za zadanie przygotować takie mini przyjęcie oraz trzeba było wraz  z dziećmi zasiąść przy jednym stole , dodatkowo  mój stres potęgowało to że posłałam dziecko do szkoły w innej dzielnicy , wszystkie mamy się znały a ja byłam obca i siłą rzeczy wzbudzałam ciekawość pod tytułem co to za jedna , wtedy żałowałam że nie jestem niska .
Moje dziecko wybrało jeszcze miejsce w centralnym punkcie tego stołu , gdzie tylko jedna osoba mnie dzieliła od księdza proboszcza , gdzie jak można się domyślić jedne słowa zagłuszały drugie , a żebym  nie  myślała już  tego dnia że  najgorsze za mną , tuż za bramą szkolną , obcas buta wszedł mi między płyty chodnikowe i się złamał , wzbudzając  ogólne zainteresowanie ....Kinga do dziś świetnie pamięta tą sytuację jako śmieszną , tylko nie wie co ja tak naprawdę czułam , widząc  może z  trzy metry dalej uśmiechy trzech pań z którymi dopiero co siedziałam przy stole a ich miny mówiły.... dobrze jej tak .
Mąż choć naprawdę dobry i kochany , niestety nie potrafił mi pomóc a ja i sama jeszcze problem starałam się minimalizować choć już pytania mojej dalszej rodziny w stylu co się ze mną dzieje powinny dać mi do myślenia ...
Znów lata mijały gdy , mój syn szedł do pierwszej klasy  na pasowaniu , w sali gimnastycznej byłam a z przyjęcia uciekłam z synkiem obiecując mu coś ale niestety już nie pamiętam co to było , wytłumaczyłam domownikom że źle się czuję i sama się rozgrzeszyłam z mojego niecnego zachowania.

To są tylko zlepki tysiąca sytuacji które ponad dekadę miałam , przeżywałam , byłam z nimi sama , sama nieraz czułam się jak dr.Jekyll  i mr. Hyde , uwielbiałam swoje rodzinne życie , to że taka ze mnie dobra gospodyni tak myślałam , starałam się aby było pysznie , smacznie , domowo , ogień w kominku  dopełniał ciepło rodzinne , oczywiście porządek przy codziennym sprzątaniu był utrzymywany jakby inaczej .
Ale były dni że nie potrafiłam się tym cieszyć , książki wręcz mnie złościły  , że ja tak nie mogę , brak mi odwagi , odkrywałam że potrzebuję kontaktu z ludźmi , ale sama ich unikam , no i takie błędne koło .
Nawet  teraz pisząc czuję  te uczucie przeraźliwej samotności w którą sama coraz to głębiej wsiąkałam , pozwolicie że  przynajmniej na dziś zakończę ten temat , nie chodzi o podtrzymanie napięcia , tylko o to że w tym świątecznym czasie nie chcę Wam psuć nastroju , a po drugie  nie wiem czy potrafię o tym swojej mrocznej otchłani napisać , raczej tym nikomu nie pomogę , bo kim jestem ? kobietą jakich miliony ze swoimi problemami .

Jak nie będziecie mieć dość to napiszę o moim wyjściu z tej otchłani , dziś jestem w zupełnie innym miejscu , miałam to zostawić na później ale chcę się z Wami podzielić tym że o Kurnej Chacie o której pisałam że to i tamto , przede wszystkim  ma to być miejsce  gdzie będę zapraszała  na warsztaty tematyczne panie z moich okolic , gdzie będzie można nauczyć się robienia na drutach , szydełkowania , dekupażu , i co tam się jeszcze da , chodzi o to aby jakaś pani co coś potrafi zechciała podzielić się swoją wiedzą z innymi .
Oczywiście  kawcia lub grill też mam w planach , ale  to ma być tylko dla pań , z córkami będą mile widziane, to są plany jak dobrze pójdzie to jesienią będę mogła je wprowadzić w życie .
No i się wygadałam , ale mam długi język :))
Tych wszystkich którzy chcą czytać o ptaszkach , przepraszam że to piszę , ale niby blog z założenia jest formą pamiętnika , wiele ludzi chce aby było ślicznie , pięknie i to się da zrobić , ale  jak ja już piszę i chcę trochę pobyć w tym blogowym bycie , to niestety abyście mogli zrozumieć moje pewne zachowania ( przyjaźń blogowa , telefony )o których pisałam , musiałam napisać skąd one wynikają  czyli wrócić się w przeszłość .
Dziękuję Wam za komentarze zwłaszcza pod ostatnim postem , mam nadzieję że jak ktoś też siedzi w swojej skorupce to spróbuje sam ją rozwalić .
Jeszcze do 20 można głosować na Maciejkę namiary pod poprzednim postem :))