OPOWIEŚCI DOMOWE :)))

Inspiracją do  tematu dzisiejszego  postu były Olga i Magdalena  , które poruszyły  ważny temat pod tytułem   ....DOM .

Jeszcze  parę lat temu   nie chciałam w moim rodzinnym domu mieszkać , powodów  mnóstwo  , ale  życie to nie koncert życzeń mówisz masz ,  więc mieszkałam , mieszkam i będę mieszkała ....póki co .

Mój dom to 81 staruszek  , powstał nadzwyczaj szybko w  kwietniu  zaczęła się budowa  a w październiku rodzina mogła w nim zamieszkać , czyli pół roku , moi pradziadkowie na Śląsk przybyli z Opolskiego  aby tu żyć .

Tym bardziej uważam że budowa była ekspresowa , dom jest dwu piętrowy i dwu rodzinny a więc duży , od początku byli lokatorzy , którzy dostali meldunek z miasta aby zamieszkać w prywatnym domu , za komuny to samo .

Tu rodziły się dzieci (kiedyś tak bywało) , nowe pokolenia   ale i ten nasz dom staruszek pamięta czasy wojenne .

W lutym 1942 r. do naszego domu  w nocy przyszło gestapo  po najmłodszego syna mojej prababci 19 letniego Wiktora  , który został aresztowany  i później wywieziony do Oświęcimia gdzie po pół roku zginął .

W czasie wojny ukrywali się  przez ok. trzy miesiące  u nas w domu dwaj Angielscy żołnierze , którzy szczęśliwie wrócili do swoich domów , a  moi pradziadkowie dostali list  z podziękowaniami  z Ambasady Angielskiej  oraz list  od jednego z ukrywanych żołnierzy .

Później jak już Niemcy uciekali to , przyszli  Rosjanie  i u nas na podwórku przez kilkanaście dni mieli polową kuchnię a wtedy , na poddaszu ukrywali się właśnie  ci dwaj Anglicy .

Więc nasz staruszek dom  pamięta  niejedno zdarzenie , narodziny , śmierć  wszystko to co niesie życie .

Moja znajoma ma córkę w Ameryce i mówiła mi że oni mają dom tam gdzie chleb , a chleb mają tam gdzie  mają pracę , a u nas ta ojcowizna , te przywiązanie do miejsca  ja tak chyba  mam.

Ponad rok temu staliśmy się pełnoprawnymi właścicielami naszego staruszka , więc zafundowaliśmy mu lifting  czyli elewację  wcześniej był z czerwonej cegły i remontujemy co zepsute naprawiamy i tak nam zleci do 50-tki  albo dalej .

Patrząc wstecz nie potrafiłam docenić co to znaczy mieć dom , z przeszłością z historią , wręcz  denerwowało mnie że stary za duży ale z  wiekiem potrafię to docenić , szkoda że tyle ciekawych rzeczy ja  co wszystko chomikuję  wyrzuciłam  , nawet piękną przedwojenną sypialnie  zniszczyliśmy , oj ja głupia .....

A dziś szukam w strychowych komórkach , skrytkach i znajduję żelazka na duszę , różne starocie  które dopiero dziś potrafię  docenić  a więc lepiej późno niż ......

Wiem  że każdy dom ma duszę  a co za tym idzie różne stuki , puki , nasz jest od tego wolny , choć  są dwie historie mroczne ale je zostawię  a w szczególności jedną na  ANDRZEJKI .

A dziś  pada deszcz  a więc domowo i  pokusiłam się o sernik , po tych wszystkich kluchach , roladach , czas na deser . 

W robieniu tortów , ciast  jestem kiepska ale sernik zawsze wychodzi ( różne serniki )  przede wszystkim te , nie są suche.

Rodzynek również nie dodałam bo nie lubię  ale są wskazane:)

 Sernik z bezą kokosową:

Czas przygotowania: 1 godz.

Ciasto: 20 dag mąki, pół kostki masła, 3 łyżki cukru, jajko, pół łyżeczki proszku do pieczenia.

Masa Serowa: 75 dag mielonego tłustego sera*, 20 dag cukru, 3 żółtka, czubata łyżeczka proszku do pieczenia, pół szklanki śmietanki, 3 łyżki wiórków kokosowych, 2 łyżki rodzynek, czubata łyżka smażonej skórki pomarańczowej, torebka budyniu waniliowego bez cukru.

Beza kokosowa: 10 dag wiórków kokosowych, 3 białka, 3 łyżki cukru.

Sposób Przygotowania:

Z podanych składników szybko zagnieść ciasto. Owinąć w folię, wstawic na 45 min do lodówki. Wylepić ciastem dno i boki niedużej blach lub tortownicy i podpiec ok. 20 min. w piekarniku nagrzanym do 180°. Rodzynki sparzyć, osuszyć i obtoczyć w mące. Skórkę pomarańczową drobno posiekać. Żółtka utrzeć z cukrem i wciąż ucierając dodawać stopniowo budyń wymieszany ze śmietaną i proszkiem do pieczenia i ser. Na koniec wymieszać masę z wiórkami, skórką pomarańczową i rodzynkami. Z białek ubić sztywną pianę, pod koniec ubijania wsypać cukier a potem delikatnie ale dokładnie wymieszać z wiórkami kokosowymi. Masę serową rozsmarować na spodzie i rozłożyć na nierówną warstwę bezy. Wstawić ciato do piekarnika nagrzanego do 180° i piec ok. 1 godz. Gdy beza się lekko zarumieni przykryć blachę folią aluminiową.

*Ja zwykle daje 25 dag więcej i wyciskam sok z cytryny i dodaje otartą skórkę z cytryny.