NIE DEPTAĆ MARZEŃ !!!!!!!!!!

 

W  dalszym ciągu zachęcam do wzięcia udziału w konkursie świątecznym , chętni mają czas do jutra do północy .

Nie jest to żadne Candy  w którym chodzi o zareklamowanie własnego bloga i pozyskanie obserwatorów , ( tak czytałam wczoraj w necie bo nie wiedziałam co to jest )  , a więc  wystarczy wyrazić wolę  uczestnictwa  i przesłać jakieś zdjęcie martwej natury lub zwierzęcia  i to wszystko :))

Inicjatywa wyszła od Kingi  , choć ja nie jestem do końca przekonana co do końcowego efektu , dwa lata przerwy ale ona  jak dla mnie za pewnie się  czuję , uwierzyła  dzięki WAM w siebie , a ja nie będę podcinać jej tych skrzydeł więc niech maluje i  jakby co to proszę pamiętać ze ona ma 15 lat a do Matejki daleka droga :)) W tym przypadku pochwała rodziców nie wystarczyła , musiało szersze grono czyli WY ocenić czy coś z tego będzie  i za to jestem WAM wdzięczna :))

Rodzice mogą wiele dziecku dać ale też mogą zabrać , pewno moja historia jest jak wiele takich ,  ale  sprawiła że nie chcę  narzucać swoim dzieciom mojej woli w wyborze drogi życiowej , zepsuć idzie szybko a naprawić nie zawsze się da .

Pochodzę z rodziny fryzjerskiej moja babcia fryzjerka , mama fryzjerka , ciotki , wujkowie dwaj ,w każdym razie ponad 20 lat temu było w rodzinie 14 fryzjerów , paru z nich miało za komuny swoje zakłady , bliżej lub dalej nawet gdzieś w Poznaniu ktoś miał zakład .

Dla mnie zapach dzieciństwa to właśnie zapach płynów do trwałej ondulacji , lakierów do włosów i było oczywiste że albo będę weterynarzem lub fryzjerką , weterynarz odpadł chyba nie byłabym w stanie uśpić zwierzęcia więc zostało fryzjerstwo .

Wszystko wraz z moim dorastaniem do tego zmierzało już w podstawówce koleżanki  chadzały do mnie aby zrobić im fajny fryz w ramach możliwości  , że nie wspomnę o moich lalkach .

Uwielbiałam ten klimat kiedy byłam dzieckiem a , babcia wtedy dużo młodsza robiła panią  w domu ( już nie pracowała )  włosy , ten klimat siedziałam na maleńkim taboreciku i patrzałam jak obcina , nawija włosy na wałki a przy okazji nasłuchałam się przeróżnych historii  co komu życie napisało.

I właśnie przyszedł odpowiedni czas na wybranie szkoły i tego kim chcę zostać w przyszłości  dla mnie i dla wielu którzy mnie znali było to że będę fryzjerką  ale dla mojej rodziny nie to był wstyd co ludzie powiedzą tyle fryzjerów , są inne zawody , w każdym razie co chcę ale nie fryzjerstwo .

Oczywiście nigdy nie byłam pokornym cielęciem i za plecami  rodziny załatwiłam sobie praktykę to była podstawa u mojej ciotki , która miała swój zakład i czekałam na odpowiedni moment aby poinformować  w domu o moim wyborze  .

Ale niestety  nie wygrałam tej batalii  , delegacja domowa ciotkę nawiedziła i biedaczka nie mając wyjścia  , poinformowała mnie że nici z praktyki , choć wiem że mnie popierała ale lepsza zgoda w rodzinie  niż uleganie fanaberią nastolatki .

Zmuszona byłam dołączyć do moich koleżanek  , które w mniemaniu mojej rodziny wybrały odpowiednią szkolę , którą oczywiście skończyłam  ale nigdy jej nie polubiłam ani tego zawodu który mi dała ,  męczyłam się w niej umilając sobie i innym koleżanką , nauczycielką również czyli   robienie włosów , musiałam być w tym dobra .

Musiały minąć lata  aby  moja babcia która była główną  sprawczynią tego abym nie robiła tego co pragnę  doszła do tego że źle zrobiła  stając na wyborze mojego wymarzonego zawodu .

Czytając to wielu z was stwierdzi wielkie co tyle zakładów , fryzjerów i macie rację ale nie każdy ma odpowiedni dar do wykonywania zawodu , lekarzy jest dużo a tych z powołania ???

mój dar tak to nazywam  polega na tym że patrząc na osobę widzę jaką fryzurę powinna mieć , nie tnę jak leci  wszystkich według mody , bo to nie zawsze się sprawdza , fryzura musi pasować do człowieka , jego osobowości wieku , tak samo kolor .

Pamiętacie te grzywki cięte po skosie gdzie ta niby grzywka zamiast odmłodzić bezlitośnie obnaża  mankamenty twarzy , sama  nie raz jak byłam u fryzjera to musiałam z nerwem tłumaczyć że taka  a taka fryzura do mnie nie pasuje  a ona zdziwiona bo to jest modne i wszyscy tak chcą czyli nie patrzą na człowieka tylko lecą według szablonu .

Trzynaście lat temu postanowiłam jeszcze zawalczyć i zapisałam się  na kurs fryzjerski  , kosztował jak na nasze warunki sporo  , Kinga miała skończone dwa latka  więc mogłam  pokonywać dwa razy w tygodniu  kawał drogi aby jak myślałam czegoś się nauczyć i mieć papier to podstawa .

Było nas z dwadzieścia parę kobiet w różnym wieku , większość to były nudzące się w domu czterdziestki , dla nich kurs to było jak powrót do szkoły , fajne gadżety w postaci najdroższych kuferków , nożyczki z najwyższej półki ( sama tanich nie miałam ale na nożyczkach się nie oszczędza )  , którymi nigdy się porządnie nie nauczyły ciąć .

Po poznaniu okazało się że nawet panie w balzakowskim wieku są ok. , ale ta kobita  co miała mnie uczyć fachu fryzjerskiego ???  po pierwszej lekcji miałam dość , wiedziałam że pieniądze które wyłożyłam na kurs przepadły albo lepiej bym się czuła jak bym je zgubiła , Otóż ta kobita nic że była po lub koło 70 tki  , to potrafiła tyle co ja sama umiałam , a wtedy wchodziły balejaże inne nowości to wiedza jej była zerowa , zwykle jak przychodziła na kurs to pierwsze  jej słowa były takie drogie panie ale mnie boli głowa ,  poćwiczcie sobie coś same  , i tak  w koło , sympatią mnie nie darzyła bo mówiłam głośno co o takiej nauce myślę  i że szkoda było pieniędzy na taki kurs , oczywiście po pół roku tej bez nadziei  zrezygnowałam a raczej  mój syn i oczekiwanie na jego narodziny , były powodem dla którego nie chciałam ciągnąć tej farsy zwanej kursem .

Jestem   fryzjerem  mojej rodziny i  paru sąsiadek  , pogodziłam się z tym że swojego zakładu mieć nie będę ; ale moja siedmioletnia córa lubi grzebać we  włosach więc może.......kto wie :)))

Dajmy dzieciom decydować  lub  słuchajmy co mają do powiedzenia :))))

obraz powyżej  namalowała  Kinga tuszem :))

Konkurs Świąteczny