DUCHY WIERZYĆ CZY NIE cz.2

Chciałam  zaprosić wszystkich którzy tu zaglądają  do takiej wirtualnej dyskusji na temat , zabobonów , duchów , i czegoś nieznanego ,  i wczoraj  podałam tylko przykład swojego fikusa wcale  nie upierając się że to sprawa uroku , tylko że może coś w tym jest ,  nikomu nie chcę w żaden sposób narzucać czegokolwiek wszak nie o to chodzi , tylko o to że jest na takie  historie  dobra pora .

Duchy wierzyć nie wierzyć ?  temat wzbudzający odwieczne  emocje.

I znów muszę się cofnąć do swojego dzieciństwa ,  chyba większość z nas w tym okresie spotkała się z różnymi opowieściami i historiami z duchem w tle  nieraz były zabawne , straszne , ale zawsze zapadające w pamięć , gdzie czekały na odpowiedni czas , nocy,  czy za sprawą odpowiednich zdarzeń uruchomić i pobudzić do działania ,   naszą wyobraźnię .

Jako jedynaczka siłą rzeczy przebywałam najwięcej czasu wśród dorosłych , moje dziecięce uszy wysłuchały przeróżnych histori zasłyszanych , choć  każdy kto je opowiadał  twierdził że to prawda ,
chciałam napisać parę histori które utkwiły mi z dzieciństwa , ale  napiszę coś i nieoczekuję czy ktoś w to uwierzy czy nie .

Mój dziadek , człowiek  wielu talentów , dusza towarzystwa , sypał kawałami , potrafił  rozruszać każdą imprezę , przy nim brzuchy nieraz bolały ze śmiechu , a  przede wszystkim  był bardzo pracowity , był lubiany przez moje szkolne koleżanki i kolegów  a to z pewnością nie częste  , no i jak już wspominałam wraz z babcią podjeli się trudu  mojego wychowania .
Mogłam liczyć  zawsze na niego był moim autorytetem , tylko szkoda że wtedy nie potrafiłam tego docenić i nigdy mu tego nie powiedziałam , gdy miałam 14 lat zachorował , żył z tą chorobą trzy  lata , i przez ten czas przygotowywał , nas mnie i babcię na swoje odejście .
Znał mnie doskonale wiedział że jestem  strachliwa  jak mało kto , często sam inicjował rozmowy o śmierci i o tym co po , jednakże zawsze powtarzał że będzie się nami duchowo opiekować , gdy już go zabrakło , znaczenie tych słów nabrało zupełnie innego znaczenia.
Mogło minąć kilka tygodni odkąd dziadka z nami nie było , pamiętam  że byłam w domu sama , odrabiałam lekcje  i wtedy trudno mi to opisać w pokoju było cicho ale  ogarneła  mnie tak przejmująca cisza  jakby wszystko stanęło w miejscu i poczułam wręcz namacalnie że za moimi plecami ktoś stoi , dziwne powinnam się bać a czułam spokój i nie wiem skąd ale wiedziałam że to mój dziadek , trwało to niewielką chwilę ale  to było  takie namacalne  .
Oczywiście powiedziałam o tym babci a ona stwierdziła no przecież dziadek powiedział że będzie się tobą duchowo opiekować , jeszcze powtarzało się to  z dwa razy , ja nie miałam wątpliwości że to dziadek .

Może też doświadczyliście podobnych rzeczy ?