A CO TAM NA BLOGACH SŁYCHAĆ ?
Dziś właśnie mija rok, jak poznałam JĄ, wyjątkową osobę, choć wiele nas różni, od różnych spojrzeń na świat,poglądów, to jednak ona mi całkiem nieświadomie dała do zrozumienia, że nawet na tym bezdusznym wydawać by się mogło ustrojstwu zwanym internetem , można znaleźć bratnią duszę, tą osobą jest właśnie Panterka .
Ona sama tego nie wie , ale to dzięki niej dalej prowadzę bloga , którego nie raz już chciałam zamknąć na trzy spusty , przez ten rok znajomości , przegadałyśmy wiele godzin przez telefon, dostałam od niej wiele cennych porad, wskazówek , tym bardziej jest dla mnie wartościowe , gdyż na blogach panuje też wyścig szczurów , wielu zaprzeczy , ale tak jest , rywalizacja jest wszędzie , na ten temat zrobię kiedyś osobny post.
Wiecie co, nie bójmy się wychodzić , poza schemat bloga, zdawkowe komentarze , ble ble , czyli jedno i to samo, jeśli czujemy, że spotykamy na blogu bratnią duszę , szukajmy innego kontaktu z tą osobą , choćby telefonicznego , dzięki temu możemy wiele zyskać , nawet jak nas by to rozczarowało, nie szkodzi ja dzięki temu , że jesienią chciałam mieć takowy kontakt to mogłam z kilkoma dziewczynami pogadać , z Halszką ,Olgą , Gabrysią, Panterką ,co prawda jeszcze z Asią też chciałam , ale nie mogłam się dodzwonić.
Ale po co te zgromadzenie ? ano po to że Panterka obchodzi trzecią rocznicę pisania bloga , z tej okazji jest u niej na blogu konkurs , z pytaniami , ale też z nagrodą , więc kto się jeszcze nie zapisał , proszę kliknąć na powyższego linka i tam bezpośrednio traficie wprost do PANTERKI , bo przecież ŚWIAT TO DŻUNGLA .
Ps. tradycyjnie posta oczekujcie dziś wieczorem .
A poniżej pierwszy komentarz od Panterki.
Ilonko, zgadzam się z Tobą całkowicie, masz rację co do wyścigu szczurów...pamiętam swoje początki, zaledwie z przed roku...strasznie trudno było mi się przebić z blogiem do większego grona odbiorców. Przez długi czas miałam wrażenie że produkuję się do ściany...najgorsze chyba za mną :) Cieszę się że poznajesz wartościowe osoby w internetowym świecie ja zawiedziona na kilku znajomościach ciągle mam dystans do tego świata. Pozdrawiam Ina
OdpowiedzUsuńIno zawsze to co wartościowe się przebije , choć nie raz trochę to trwa, chwasty też szybko rosną, ale na pożądane plony, trzeba poczekać.
UsuńJa produkowalam sie do sciany przez ponad rok, nie szukalam ani obserwatorow, ani poklasku. To mnie znaleziono i wciagnieto w zycie blogowe. Nie wiem, jak ja wtedy moglam zyc bez tych kochanych codziennych komentarzy? Bez lektury innych blogow? Bez tej ogromnej dawki dobrej energii, ktora jestem codziennie obdarowywana? I ktora staram sie dawac z powrotem innym?
OdpowiedzUsuńTo juz rok, Ilonus? Mamy wiec dzisiaj nasza mala prywatna rocznice. Wszystkiego najlepszego, bo rok temu zaczelo sie cos, co rozwinelo sie w telefoniczna zazylosc, a nie trace nadziei, ze w koncu sie spotkamy osobiscie.
cheer
Mamy dziś rocznicę ;) a z pewnością spotkamy się w realu, jak i na stare lata razem wejdziemy na Kilimandżaro :)
UsuńPanterka, to niesamowita osoba i dla mnie osobiście BRATNIA DUSZA, tak samo jak Ty i wiele innych blogerek, które znam od lat. Uwielbiam Was dziewczyny! Dajecie mi taką siłę,że nawet jak się gdzieś tam zachwieję, to szybko wracam do równowagi. Buziaki!
OdpowiedzUsuńDorotko te Twoje słowa to dowód ,że można stworzyć fajną paczkę :)
UsuńWyścig szczurów na blogach? Myślę, że jest...
OdpowiedzUsuńZałożyłam swój pierwszy blog go jako terapię...Przez rok nie napisałam komentarza do żadnej osoby. Uwierzysz, że się wstydziłam? Moje odpowiedzi na otrzymane komentarze były bardzo lakoniczne. Bałam się, żeby kogoś czymś nie urazić...Teraz nie wyobrażam sobie abym nie bywała na blogach...Gdy wyjeżdżam, tęsknię za Wami...Tak tęsknię i to bardzo...
Ilonko, cieszę się, że poznajesz wartościowe, bardzo ciekawe osoby.
Cieszę, że omijają Cię przykre komentarze...Oby nigdy ich nie było.
Ilonko, całuję mocno.
Pozdrawiam:)
To chyba jest tak , że jedni piszą sercem , a drudzy .....kierują się czymś czego nie znam .
UsuńI u mnie za miesiąc będzie rok jak prowadze bloga i mam w zwiazku z tym mnóstwo obserwacji i spostrzezeń. Lubię to blogowanie, nawet bardzo, ale...Czasem za mocno sie w to wszystko angażuje i przejmuję. Jak się pojawiaja te negatywne spostrzezenia i dziwne reakcje, na to co piszę, to przez dłuższy czas czuję, że nadal nie rozumiem tego świata i zimno mi w nim. Wówczas mam ochote zamknąc za sobą drzwi, albo przynajmniej zniknąc na dłużej i nabrać właściwego dystansu.Na blogach obowiazuje niestety jakaś niepisana konwencja i wzorzec. A gdy sie człowiek wyłamie - ściana!
OdpowiedzUsuńMasz racje, że bycie sobą i kontakt z bliskimi nam ludźmi jest najwazniejszy.Znajdowanie wśrod blogowych nicków prawdziwych, wartosciowych ludzi. I próba przenoszenia tych znajomosci na real. Bo przeciez jestesmy osobami z krwi i kosci a nie jakimiś tworami internetowymi.
Dobrze, że jest taka jednak Ilonka, która pisze, co czuje i się nie zraża niczym!:-))
Oj wiem Olgo, też pamiętam :)że Twój roczek się szykuje.
UsuńTak też to widzę , konwencje, tematy , wszystko winno być pięknie , żadnego be , a kiedy człowiek nie chce się już za twarz trzymać i pisze o czymś co nie mieści się w ustalonych kanonach, wtedy on staje się be.
Olgo mam też nadzieję , że i w realu się spotkamy, jak zatęsknisz za rodzinnymi stronami to do mnie będziesz miała po drodze, ja będę czekała.
Piszę co czuję , nie wszystkim to pasuje , ale co tam :)
Tak, takie pisanie w zgodzie z sobą to chyba podstawa. Dla mnie i dla Wielu z Was. Kiedy zdarza mi się zajrzeć na blogi uładzone, są takie miałkie...Nie wracam do nich. Możemy mieć rózne podejście do pewnych spraw, ale kiedy czytam- nawet obce mi np. pod względem zainteresowań czy podejścia do życia, ciepłokrwiste blogi- to aż miło czytać.
OdpowiedzUsuńWszystkiego dobrego, Ilono!
Tupajko , tak się dziś zastanawiałam co u Ciebie ? co jak co ale Ty do tych miałkich osób z pewnością nie należysz , piszesz co myślisz, nieraz ostro, i to jest prawdziwe.
UsuńW sieci można znaleźć bratnie dusze o tak !
OdpowiedzUsuń