CO Z NAS WYROSŁO ?

DLACZEGO......może pomyśli co któraś  osoba rzucam się na takie tematy, które skłaniają do większej refleksji, pochylenia się nad problemem, przecież na blogach  z reguły jest lekko , łatwo i przyjemnie, jednak też nie myślę codziennie pisać o różnych rozważaniach na wszystkie zawiłości tego świata.

Może napiszę jak ja postrzegam Was, otóż po pewnym czasie zebrałam na swoim blogu, wiele naprawdę świetnych ludzi, światłych, mądrych, są osoby  z mocną osobowością jak i delikatne, łagodne, i teraz  pisząc wyobrażam sobie nas wszystkich w realu, jakbyśmy się tak spotkały to o czym bym z Wami chciała rozmawiać, o kwiatkach w ogródku, o mojej szafce w kuchni, o psie , kocie, chyba nie, chciałabym wywołać rozmowę na temat który z pewnością wielu był by bliski, więc tak czynię od czasu do  czasu.

Wczoraj temat był gorący, zaskoczyliście mnie totalnie, komentarzami, zwłaszcza chylę czoła przed już obecnymi teściowymi, które też dopisały i nie powiesiły na mnie psów, jak pisałam same mądre babki mam na  blogu, co wiedzą że to moje zdanie, i każdy ma prawo do swojego.

A wszystkim, co nie czytali  polecam lekturę tych komentarzy, samo życie lecz z różnych perspektyw, widziane oczami i pisane historią wielu różnych kobiet.

A teraz  żeby nie było przy sobocie tak krótko.....CO   Z NAS  WYROSŁO ?

Patrząc na swoje potomstwo, najmłodsza wykazuje, najwięcej cech mojego charakteru i to wcale nIe tych najlepszych, wręcz przeciwnie...ale to nie o niej, miało być, no więc jak nie raz pisałam pozory mylą, od najmłodszych lat byłam typem rozrabiaki w dosłownym tego słowa znaczeniu, , miałam swoją bandę na którą we większości składali się starsi ode mnie chłopcy....już rządziłam.

Co wbrew pozorom nie odebrało mi wrażliwości, na słabszych, ludzi czy zwierzęta, od dziecka zwłaszcza dorosłym potrafiłam powiedzieć co o nich myślę, babcia nie raz kwitła w takich sytuacjach jak piwonia, ja pękałam z dumy, inni niekoniecznie.

Potem na dłuższy czas życie mi tą cechę utemperowało, bo niestety wiele sytuacji wymaga, nie mówienia tego co się myśli, i oczywiście stara zasada, wszedłeś miedzy wrony, krakaj tak jak one, a jak się chce dobrze z ludźmi żyć, no to wiadomo, że to cenna wskazówka.

Z czasem moją osobowość zaczęły zabijać ogólne przyjęte normy, i maksymy  jedna z nich to taka SIEDŹ W KĄCIE A CIĘ ZNAJDĄ , to akurat dotyczyło chłopaków , w moim przypadku, ale dziś się nie dziwię bo w końcu babcia mnie wychowała , gdzie o mało co skończywszy 18-tkę nie wylądowałam w zakonie, a było całkiem blisko, pomimo mojego nieposkromionego charakteru.

Okres młodzieńczy to był totalny bunt na wszystko, byłam diabłem i aniołem, też tak można, babci tuzin koleżanek wyrokował co ze mnie wyrośnie, skóra , ćwieki, włosy na zielono, oczywiście siostry zakonne tego nie zauważały, były wyrozumiałe, ale pamiętam babciną jedną koleżankę, jak potrafiła na mnie nadawać i wyrokować dokąd zajdę, kilka razy udałam że nie słyszę, lecz kiedyś nie wytrzymałam i ja powiedziałam jej wprost co o niej myślę, a to nie było przyjemne.
Babcię zatkało, koleżankę jeszcze bardziej, a kobieta ta mieszkała kilka domów dalej, chyba nie była w stanie nic powiedzieć, bo zamilkła a ja wyszłam z domu, babcia długo mi nie mogła tego zapomnieć, żądała przeprosin dla tej osoby, lecz ja uważałam za co za prawdę?

Niestety od kilku lat znów mi ta cecha powróciła, i co ? i powiedziałam kilku osobom że nie będę udawała przez dwadzieścia lat że się lubimy, jest fajnie, bo mam dość ich fałszywości, obgadywania  oraz poczucia jakbym była w gnieździe żmij i nie mam ochoty na jakikolwiek kontakt z nimi,  od ośmiu lat mam spokój, a do Waszej wiadomości to dotyczyło  rodziny męża, gdybym tak nie postąpiła moje małżeństwo byłoby wspomnieniem.

Odpowiadając co ze mnie wyrosło, kobieta z pewnością z zasadami swoimi, nielubiąca fałszu, obłudy, zawiści , dążenia do celu po trupach, rozpychania się łokciami, lecz to nie znaczy że lubię ciamajdów życiowych, lubię ludzi którzy coś chcą od życia , nie boją się o tym mówić, nie muszą grzeszyć skromnością, byleby byli szczerzy, ze sobą i innymi, oraz lubię ludzi którzy zaglądają na mój blog, gdyż dzięki Waszym komentarzom na przeróżne tematy mogę Was lepiej poznać a Wy mnie, i nie raz potraficie mnie zadziwić i to bardzo.

Dobra kończę, muszę zakupy zrobić do pracowni, bo terakotę rzucili w promocji , ale jestem ciekawa CO Z WAS WYROSŁO , JAKIEŚ SZCZEGÓLNE CECHY CHARAKTERU ?