OCZEKUJĄC PANI M.

Czy ja już Wam kiedyś pisałam że różne przeciwności działają na mnie mobilizująco, jak nie wiecie no to żeście się dowiedzieli, widać dobrze mnie życie zahartowało i górskie wspinaczki, zwłaszcza w nie sprzyjających warunkach.

Powinnam dziś mazgaić się że po takim czasie bycia na blogu, nie udało mi się znaleźć pokrewnej duszy, i nie powiem ubolewam nad tym, tym bardziej że myślałam że jest duża szansa aby tak się stało, no ale do tanga trzeba dwojga.

Izo napisałaś w ostatnim komentarzu że moje posty zostawiają ślad, napiszę tylko że sama do niektórych moich wpisów lubię wracać zwłaszcza czytając Wasze  komentarze, cieszy mnie to że  mogę liczyć na Wasz odzew, jak i to że  niektóre posty czytam mężowi szczególnie te dla mnie ważne, gdzie  on nieraz pyta zdziwiony kto mi to napisał....no jak to kto komputer  taki program mam ..... oraz  to że poprzez teksty lepiej mogę mu  wyrazić co przeżywałam , co czuję, co mnie dręczy.

Więc pozwolicie że zaproszę Was  dziś do rozmowy co mnie dręczy .....Wszystkie moje czytelniczki , młode, starsze, bardzo starsze , generalnie kobiety, gdyż dziś może i na czasie zważywszy że już jesień przylazła temat, będzie o przemijaniu, menopauzie, starości tej naszej kobiecej.

Dzięki pisaniu bloga od dawna dorobiłam się wielu nowych zmarszczek bo często się śmieję będąc tutaj , robię tysiące dziwnych min, pisząc, czytając, zwłaszcza jak mrużę oczy i marszczę nos jak nie mogę tycich liter doczytać a okulary odpadają , bo przecież dobrze widzę, co wcale nie jest prawdą.

Pomijając z dwie setki siwych włosów które maskuję farbą,zmarszczki  które wcale nie znikają pod wpływem odżywczych masek , kostek lotu , ciało które nie jest już takie jędrne i gibkie jak kiedyś, oczywiście można pewne procesy powstrzymać, lecz dziś o niech nie jest mowa, będzie niedługo, lecz teraz  będzie o tym zagadnieniu które się rodzi w naszej głowie.

W mojej rodzinie kobiety szybko wchodziły w okres menopauzy, babcia miała 36 lat moja matka 40 i kilka miesięcy , mnie póki co jeszcze nie dopadła ale to może dzięki mojej trójce dzieci, patrząc z fizycznej strony , lecz w głowie to już się dzieje.

Kończąc czterdziestkę owszem zawalczyłam o swoje marzenia dwa lata konsekwentnie je realizując, lecz  coraz częściej dopadają mnie huśtawki nastrojów, jakaś dziwna płaczliwość zaczyna mnie nękać , choć jestem ostatnią osobą  w moim domu skorą do płaczu, jakieś nieznane emocje mnie dopadają, czuję że ten następny etap się zbliża, mam wiele obaw, ale nie ja pierwsza nie ostatnia.

Wzorem moich znajomych mogłabym się pokusić o kurację odmładzającą w postaci dziecka, ale nie dla mnie już pieluchy i cały ten cyrk,  a potem usłyszeć w przedszkolu babcia przyszła po wnusię i tłumaczenie że jestem mamą.

Liczę po cichu że PANI M. przyjdzie niezauważenie, bez napadów dreszczy , gorąca, palpitacji serca, potów , tyle znam z opowiadań ale jest jeszcze cała paleta dolegliwości, nie będę jej wyczekiwać tęsknym wzrokiem wypatrywać w oknie, będę starała się żyć pełnią życia, radując się każdym dniem, spędzonym z rodziną, choć może dalej będę wypatrywała, tylko tej   wirtualnej przyjaciółki, czekając na jej telefon, który być może kiedyś się rozdzwoni na dobre.

Vigo jest po drugim zastrzyku, z tej okazji że przyjmowaliśmy ptaki zastrzyk był za darmo a tak by koszt był 30 zł sporo, a jeśli jest tych kotów kilka, i mają robione inne dodatkowe badania to koszty są pokaźne, więc kto jeszcze nie zajrzał nie to uczyni zaglądając do Anki i poczyta posta jak można pomóc.

http://zamoimidrzwiami.blogspot.com/2013/09/koci-dom-tymianka.html

Kinga prowadzi fotobloga wejdźcie i oceńcie jakie robi zdjęcia, wstęp dobrowolny:)

FOTOBLOG KINGI