KREACJA BLOGOWA CZY TO MIT ?

Kilka dni temu był dzień bloga , blogerów , jakoś mi to umknęło , chyba z powodu wyjazdu  jednak nie będę tu gratulować sobie ani Wam że ja piszę czy ktoś pisze bloga.
Olga  odpowiadając na mój komentarz napisała, ważny jest  prawdziwy człowiek a nie jego blogowa kreacja, to było jedno z tych zdań co zapadło mi w pamięć.
Ile jest nas samych w naszych blogach a ile kreacji stworzonej na potrzeby bloga ?

Jakoś ten blogowy świat, nie raz kojarzy mi się z kolorowym pasażem, gdzie eleganckie butiki kuszą nas towarami na wystawie, często tam zaglądamy ale czujemy że tam nie pasujemy, zbyt sztywno, nie za bardzo wiemy jak tam się poruszać, czyli nie nasze klimaty.
Mijamy w tym pasażu również inne witryny kuszą nas  towarami, które akurat nasza znajoma zachwalała, więc wchodzimy w ciemno bo ktoś nam polecił , są też w tych pasażach stragany z owocami, warzywami niby takie swojskie ale już, widać z daleka wielki świat.

Jednak często chodzimy na codzienne zakupy zupełnie gdzie indziej, tam gdzie znamy sprzedawczynie, pana Waldka z warzywniaka, który ma najlepsze jabłka, panią Jadzie z cukierni za rogiem, która sprzedaje najlepszy sernik.

Tak widzę te kreacje blogowe, każdy dba o swoje wystawy czyli blogi  i dobrze, tylko trzeba zadbać  aby  był też kontakt z tym człowiekiem co do nas zagląda, zostawi komentarz,tym wydaje mi się ktoś wyraża chęć  poznania nas, więc też my chciejmy poznać tą osobę.

Zanim nie miałam bloga nigdy nie czytałam innych blogów, no chyba że książkę na podstawie bloga, ale to jednak książka, i PODZIWIAM  te osoby co bloga nie mają , a chce im się czytać inne blogi , bo jednak osoby piszące niejako z  kurtuazji wchodzą  na inne , piszą komentarze, bo tak jest to przyjęte.
Kreacja blogowa to może być ta szata graficzna , te duperelki  dodatki do bloga , ale  najważniejsza powinna być osoba, najlepiej aby była taka jaka jest w rzeczywistości , a nie  pozorująca czy odgrywająca jakąś rolę.

Właśnie takie spotkania w realu, mogą  zweryfikować nas samych, jedni się spotykają i są zadowoleni, inni zaś rozczarowani takim spotkaniem, bo ktoś widocznie stworzył sobie taką kreację na potrzeby bloga .
Czasem czytając czyjeś blogi  mamy wspaniałe wyobrażenie o tej osobie, o jej życiu , miejscu w którym mieszka , a w rzeczywistości  nijak  nie ma się to do tego co czytaliśmy na blogu, po prostu  ktoś okazał się dobrym sprzedawcą, zaś my kupiliśmy tą  iluzję.
.
O jednym takim przypadku przekonałam się na własnej skórze opisując to w pogoni za marzeniami, a o drugim  miałam relację z pierwszej ręki, nie mogłam uwierzyć bo bardzo lubię ten blog, i postanowiłam kiedyś sama to zweryfikować , aby nie było że w każdą pierdołę uwierzę.

A TERAZ Z OSTATNIEJ CHWILI

Nie będę się tu silić na jakąś kreację, ale prawda jest taka że niezbyt interesowały mnie kocie blogi, no cóż raz że kota nie mam , no chyba że Kleofas, ale to maskotka co nie znaczy że kotów nie lubię bo lubię i to bardzo, jednak już kiedyś pisałam że będzie prawie dwa lata jak mi mojego Ernesta samochód przejechał, młody był bo dwu letni od oseska u nas.
Długo nie mogłam się z tym pogodzić, zawsze był dla mnie wyjątkowym kotem , miał zwyczaje jak pies a nie kot , jechałam na rowerze a on po chodniku za mną biegł , co robić musiałam go do koszyka brać i jechał ze mną.
Chyba tak podświadomie od tych kotów uciekałam , aż  teraz przed chwilą jak kończyłam pisać posta,  dzieci sąsiadów znalazły trzy nieszczęścia, nikt by się o nich nie dowiedział gdyby ich mamę samochód wczoraj z rana nie przejechał, a pod wieczór głodne kociaki piszcząc zwabiły dzieciaki.

Jednego zatrzymała jedna rodzina, drugi też trafił do sąsiadów obok, a do nas przyszli dziś  z trzecim kocim nieszczęściem bo najsłabszym  i pytaniem czy przygarnę, jakbym mogła ich odesłać z tym malcem, pewnie że u nas znajdzie dom.
A teraz mam prośbę do wszystkich blogów z kotami w tle przygarnijcie i mnie , doradźcie mi  czym karmić tego malucha, jest słaby zaropiałe oczka ma , na oczka mam krople.
Oby tą noc przetrwał....trzymajcie kciuki.