KIEDY ZAWODZIMY SIEBIE

No kochani wczorajszy  odzew na wpis, przerósł moje oczekiwania , choć nie ukrywam, że bałam się rozczarowania, na poczcie mojej też się działo, jeszcze parę listów czeka na odpowiedź, ale to uczynię wieczorem, gdyż dziś mam aż dwie wywiadówki.

Muszę podziękować Wam za zaufanie jakim mnie obdarzacie, za te więzy serdeczności które się rodzą , za te ciepłe słowa pod moim adresem, to wszystko napawa mnie radością i wzruszeniem.

Wchodziłam w ten świat bloga , wirtualny z wielkimi obawami, zdarzyło mi się być jako obserwator na takim blogu, gdzie właściciel bloga, czepiał i wszczynał zwady z tymi co do niego zaglądają, każdy pretekst był dobry, było tak że komentarze bałam się tam pisać, bo były za banalne, czy moja niewiedza mogła by być powodem do spięcia.

Chyba tak od tego czasu zależało mi bardzo, aby  skupiać na swoim blogu pozytywnych ludzi, nie pieniaczy, szukających zawdy, myślę że się to udało, zawsze oczywiście znajdzie się jakiś żmijka co chce plunąć jadem, ale cóż to mój blog i nie będę tego tolerować.

Jakby ktoś, miał ochotę może się dopisywać do poprzedniego wpisu :)

A teraz miał być PIETRUSZKOWY  post , lecz ten będzie jutro ,  na koniec weekendu będzie po domowemu .

Ostatnio  zdarzyło mi się usłyszeć od mojego najmłodszego dziecka , że coś obiecałam ( pójście na kasztany ) a potem nie poszłam bo padał deszcz , czyli dorosły by powiedział że ZAWIODŁAM .
To magiczne słowo każdy słyszy kilka razy w życiu, w ciągu roku, miesiąca , nie raz nie robi na nas to wrażenia, a bywa i tak że bardzo nam to ciąży.
Ileż to razy staram się sprostać różnym sprawom, ludziom , w naszej codzienności robimy te same rzeczy od dawna, zajmujemy się dziećmi, domem, pracujemy i póki wszystko gra jest dobrze, a jak mamy dość to  dręczy nas poczucie  winy, że zawiedliśmy.


Czym więcej mam lat tym częściej zadaję sobie , takie oto pytanie KIEDY ZAWODZIMY SIEBIE ? coraz natrętniej ta myśl się pojawia, gdzie są moje marzenia plany które sobie obiecałam, jak wchodziłam w dorosłość, nie marzyłam  o garnkach, czy zupie cebulowej, o przetworach na zimę, gdyż marzyłam o czymś innym, a dziś często odczuwam, że zawiodłam.... siebie samą , świadomie , gdyż ważniejsze było dobro innych.

Lepiej  mi idzie  myślenie o innych, niż o sobie,nie chcę jednak już, czekać do tego czasu jak dzieci pójdą na swoje abym wtedy przypominała sobie, o moich planach które chciałam zrealizować wchodząc w dorosłość, a tak naprawdę nigdy o nie w tej dorosłości nie zawalczyłam.

Często dzieje się tak że w obliczu choroby lub zmian w życiu potrafimy zawalczyć o siebie, nie chcemy po raz kolejny siebie zawieść, wtedy może po raz pierwszy w życiu  na piedestale  stawiamy siebie, nie potrzebujemy doradców co nami pokierują, gdyż sami dobrze wiemy co mamy robić.
Potrzeba niekiedy kopa od życia, aby  się obudzić z letargu i dostrzec, że wiele  musimy dawać siebie innym, ale  pamiętajmy też o nas samych.

A że jednak nie chcę więcej zawieść  siebie,  niech świadczy to że , powstają pomału ale jednak, moje projekty, wkrótce znów mam szkolenia, no i piszę sukcesywnie  bloga, to robię tylko dla siebie .

Jeśli mam wybór to chcę robić w życiu takie rzeczy, jakie mi odpowiadają , a nie jakich inni oczekują ode mnie, ja też jestem ważna , a WY ?